Deprem/Karanlığın İçinde Ne Var?

Bir çok şeyin daha iyi olması için veya başka yolu olmadığını düşündüğümüz için köklü kararlar veririz ya hani.

Bazen dönüşü olmayan yollara gireriz hani,dönmeyeceğimize kesin inanarak köprüleri yıkar gemileri yakarız ya hani..

İşte hayatımın böyle bir noktasında ben de köprüleri yıkmış gemileri yakmıştım cesurca ve aptalca.

Dünya üzerindeki haritamı şekillendiren kararlarımdan bir karar olduğunu da mutlaka yazmalıyım.

Bulunduğum yer,içinde nefes aldığım ev,geride bıraktıklarımla elimin tersiyle atıp savurduklarımla sürekli kıyas içindeydi..

Zaman sonra çaresizlik öylesine yapışmıştı ki canıma,ne pencereden odaya sızan dolunayın ışığını ne de peteklerden yayılan sıcaklığını algılayabiliyordu zihnim.

Yatağa uzanmış battaniyemi üzerime çekip cesurca savunduğum ve bolca hayal ile zenginleştirdiğim kararımın ne denli incitici ve yıpratıcı olduğunu her hücremde her nefes alışverişimde yaşıyordum.

Yanımda kimse yoktu üstelik.

En yakınımdan en uzağımdakinden tutun da değil fiziken,ruhen kalben manen bile kimse yoktu.

Ben büyük ama sessiz bir kalabalığın içine atmıştım kendimi.

Ben boğuk ama hızlı ilerleyen bir denizin ortasına bırakmıştım kendimi.

Geceydi,dolunaydı,dışarısı karlarla kaplıydı ve ben daha evvel hiç bu denli soğuğu olan bir yerde bulunmamış yaşamamıştım.

Tek başıma,can başıma özümle yalnız.

Başımı örterek battaniyenin altındaki karanlığa gizlemiştim kendimi.

Karanlık dışında hiç bir şey göremiyordum o anda ne bir ışık ne bir ses.Duyularımın tümü kapanmıştı sanki,her şeyimi sadece bir his sarmıştı,çaresizlik.

Kimse yoktu,yardım edecek durumu iyileştirecek avutacak veya elini uzatıp sırtımı sıvazlayıp ''bu da geçecek'' diyecek,kimse yoktu.

Battaniyenin altındaki o buz gibi karanlığın içinde insanın nasıl da özüyle tek başına,renksiz,hareketsiz hissiz kalabileceğini soğuyan kanımla beraber tüm azametiyle hissediyordum.

Böylesine renksiz böylesine gövdesiz böylesine tanımsız bir ruh hali içindeyken insan aslında kimse yokmuş meğer.

İşte o soğuk kış gecesi yaşadıklarım aşağı yukarı böyleydi..

Enkaz altında kalmış gibiydim kısaca veya suda boğularak bedeni kıyıya vurmuş mülteci gibi,evine alınmayan veya evin yolunu kaybeden küçük bir kız çocuğu gibiydim..

Depremi yaşayan insanların bu duygulara yakın duygular hissettiğini hissettim.

Zihnimin belirli sebeplerden dolayı kitlenen bölümleri hariç yaşanan bir çok duygu durumunu bizzat yaşarcasına empati kurabilen biriyim.

O soğuk kış gecesinde ben de bir enkazın altındaydım.

Bağırsam,ağlasam,duvarları yumruklasam,var gücümle isyan etsem bile sesimi isyanımı duyacak hiç kimse yoktu etrafımda çünkü.

Kalbime,kalbimin içine içine yaklaştırdım yüzümü.

Ellerim neremdeydi bilmiyorum ama yüzüm kesinlikle kalbime yaklaşmıştı,kalbimi görebiliyordum o karanlığın içinde.

Üşüyordum,yalnızdım,duyulmuyordu sesim.

Gözlerim açık olsa ne fark eder,her yanım karanlık ve soğuktu.

Ve işte o gece hayatımda ilk kez güçsüzlüğümün ortasında,zayıflığımın göbeğinde,sordum bu soruyu:

Kimse yok mu?

Kimse yok mu bu halimi görecek,kimse yok mu yardım edecek,kimse yok mu bedenimi dibe çöktürüp ruhumu anlamlandıramadığım bu boşluktan çekip kurtaracak?

Kimse yoktu işte..

Bir karanlık bir battaniye,özüm ve başka hiç bir şey.

Hiç kimse..

Bu gece son gecemin son ânı mıydı?

Ölmek gibi bişeye benzemiyordu ama ölmek böyle bir şey miydi?

Herşeyi kaybedince insan geriye kalan şey miydi?

Geriye kalan buysa,bu neydi?

Bu neydi?

Denize gittim bugün..kış aylarında daha evvel hiç denize gitmemiştim,elbetet ki görmüştüm ama böylesine yaklaşmamıştım.

Muhteşem bir enerjiyi kıyılara savuruyordu dalgalar,martılar rüzgara karşı koymadan uçmaya değil havada kalmaya çabalıyordu,deniz tüm gücüyle kıyıya dalgalar savuruyordu,umursamıyordu kayaları umusamıyordu martıları umursamıyordu yaşananları..

Deniz;dedim içimden..

Salıversen ya bu enerjiyi Elbistan'a doğru,Malatya'ya doğru,Hatay'a doğru  kısaca depremin yerle bir ettiği o yerlere salıversen ya kendini..yıkasan oradaki gözyaşları,temizlesen toza dumana karışan elleri,bebelerin yüzünü aydınlatsan annnelere masmavi umut olsan ya...

Canım böylesine yandı o topraklara,canlılara cansızlara ve canilere de ayrıca..

Canilere de yandı canım,canına kıyılanlra yandı canım,canice dünya malına meylederek hayalleri enkazlara gömen insanların insansızlığına da yandı canım..

Çaresizliklerine de yandı ''kimse yok mu?'' deyişlerine de..karşılık bulamayanlara yandı canım,karanlığa da..

Durmadan yağan o karlara da..

Kar'a da..

Kar'a bir tık fazla..ona biraz daha fazla..

Restoranda Çalışmak

İki ilgi bir tane de manevi alanımı barındıran bir iş bulmayı arzuluyordum ne zamandır.Aklımda tam zamanlı iş yoktu ancak hem mekan hem de çalışma ortamı düzgün olunca ''neden olmasın'' dedim..

Bir yandan yemek hazırlamanın verdiği keyif bir diğer yandan hazırlanan o güzel nimetleri fotoğraflamak ek olarak da hazırlık aşamasında Allahın yarattığı onca güzelliği incelemek evet yorucu ama harika bir duygu..

Evet ben bir restoran çalışanıyım artık,her gün yeni yeni şeyler öğrenmek de ek olarak mutlu ediyor beni..nedir onlaaar??

Sakince huzur içinde yemek yemek için gittiğimiz restoranların arkaplanına da daha yakından şahit oluyorum günden güne..o telaş o stres o müthiş havanın içindeyim.Yani işin tam anlamıyla mutfağındayım..

Yeni tarifler öğrendikçe bambaşka bir alemin içine geçmiş gibi oluyorum..bu yukarıda gördüğünüz tatlı mesela ismi Pavlova ve tadına henüz bakmamış olmama rağmen görüntü itibariyle çok etkileyici olduğunu düşünüyorum.

Molalarda içilen kahvelerimiz de bir sanat eseri gibi..

Bedava üstelik :)

Pancar salatasını başka bir düzeye taşımışlar ve sonuç harika olmuş.

Başka bir düzeye atlayan bir tatlı da Profiterol tatlısıdır..keyifle hazırlıyorum ama Pavlova tatlısı kadar değil..

Restoran elli yıldır hizmet veren bir yer olduğu için bilinen sayılan restoranlar arasında yerini almış ve bundan dolayı gelen müşteriler de biraz daha nezih.Ancak fotoğraftaki kişiler müşteri değil personeldir.

Menü oluşmadan evvel şeflerimiz bir çok tabağı denedi,bunların tadına bakmak da personelin işiydi.

Fikirlerimizi söyleyerek günlerce farklı lezzetleri tatmış olduk..Güzeldi :)

Peynir kroketler

Görüntüsü itibariyle yine çook güzel bir tabak olan salata çeşitlerinden bir tanesi.

Renkler şekiller dokuların içindeyim..tefekkür edemeden duramıyor insan..

Sanat eseri!

Al tefekkür et.

Şeflerimiz yeni tabakları görücüye çıkardıkları günlerden bir gün.

Çok yorucu olmasına rağmen anlaştığımdan daha fazla çalışmama rağmen iş arkadaşlarımın iyi niyeti ve samimiyeti ruhen daha da iyi olmama vesile oluyor..Aksiyon yaşanan zamanın dar olduğu bir masanın ''Nerde kaldı bizim yemek?!!'' sorusu üzerine bir hışımla mutfağa giren personel sorumlusu kişisine rağmen mutfakta vakit çok eğlenceli geçiyor böylece yorgunluk sadece fiziksel olup biraz uyku ve istrahat ile geçiyor..

Yiyeceklerin tarifini de paylaşsam mı?

Sevgilerimle..

Mutfak Duvarına Yeni Renk Yeni Hava

Temsili görsel

Boşluğu rahatsızlık veren duvara istediğini asabilirsin..raflar fincanlar tablolar ancak o boşluk hissi bir türlü dolmayadabilir bazen.

Ben öyle hissettim..

Mutfak ile salonu birleştirince tv'nin olduğu duvar kaderine terk edilmişcesine anlamsız ve boş görünüyordu..

Bir önceki evimin çeşitli yerlerinde kömür veya daha modern deyimiyle antaris (böyle miydi ya :) rengi hakimdi,şimdiki evimde ise mutfak fayansları ve yerdeki halı dışında her hangi koyu bir renge rastlamak imkansız.

İstediğim rengi katalogda bulamadığım için sayın nalbul kişisi ile bir kaç denemeden sonra arzu ettiğim bir önceki evimde de kullandığım koyu kömür karası rengini başarıyla elde etmiş olduk,yaşasın!

Bir daha renk kodunu kaybetmem inşaAllah..

Yok çünkü katalogda :)

Ekleyesim var,içimde bir şeyler durmadan dürter dururdu ama neyi nasıl yapacağımdan da emin değildim..taa ki bir gün öyle aniden aklıma fikri damlayana dek!..

Ne hoş damladı ama :)

Kara kara düşünenler için paylaşıyorum,kara duvarım ilham olsun sizlere :)

Bakın bakalım sizce nasıl oldu?

Ben tabii ki sonuca bayıldım..!Bu tür ev işleriyle uğraşmaya bayıldığım kadar :)

Bir türlü dolduramadığım duvarın ilk hali..yani öncesi.

Buzdolabının arkasından başladım,mutfak fayanslarını ustamız ne yazık ki buzdolabının arkasına kadar döşemeyi akı ledememiş ben de gördüğümde artık fayans geçirme işi nihayete ermiş,yetişememiştim..dolayısıyla fayansların bittiği yerde hemen buzdolabının arkasında beyaz duvar beliriyordu.Rahatsızlık verici bir görüntüydü.

Anlatabildim m iacaba demek istediğimi :)

Resmini çekmeyince böyle oluyor işte..neyse :)

Bu görselde de duvarın son halini görüyorsunuz,tv'nin üzerinde çok da geniş olmayan siyah bir raf ekleyip üzerine yeşillik eklemeyi düşünüyorum,çok mu dolu olur yoksa.

Ne dersiniz?

Bir saatimi aldı veya almadı kısacık sürdü ve sonuç çok çok içime sindi..mercimekler bile daha tatlı görünüyor gözüme,fincanlar zaten tatlılıkla zirveden el sallıyorlar :)

Güzel oldu sanki değil mi ya?

Ama mercimekler :)

Çocuklarla Birlikte İzleyebileceğiniz Filmler ve Okuyabileceğiniz Kitaplar

Soğuk kış gecelerinin olmadı haftasonlarının hadi bu da olmadı bir günün bir vaktinde çocuklarla izlenebilecek ve parça parça da olsa okunması çok çok keyifli kitap önerlerimle geldim bugün..

Yayını hazırlarken neden bilmem kendimi o kadar iyi ve kendimde hissettim ki..

Blog yazmak artık gittikçe zorlaşıyor farkında mısınız bilmem ama elimizde kalanlar,geriye dönüp baktığımızda ürettiklerimiz büyük bir mutluluğa neden oluyor.

Daha çok yazası geliyor insanın içinden..

Zalim devir zalim çağ bundan da mahrum bırakmasın bizi inşaAllah..

Hadi önerilere göz atalım hemen..

Sever de beğenirseniz lütfen komşu anneler veya can dostlarınızla da paylaşın daha çok evlere ulaşsın bu güzellikler..

Buyrun canlarım hemen ..

F İ L M L E R

K İ T A P L A R

(Çok çok Favori gülmekten okuyamadığımız kitaplardan sadece bir tanesi,Şermin Yaşar kitaplarını extra tavsiye ederim tabi gülmekten okuyabilirseniz güzel olur :)))

Çocuk kitapları o kadar çekici ve etkileyici görünüyor ki artık ben bile can ata ata almak istiyorum..Okuyun veya izleyin ama önce siz sonra da çocuğunuzla mümkünse..

Tavsiyelerin en güzeliydi bence sımsıcak hayal ve enerji hissettim bu yayını hazırlarken sizin de önerileriniz varsa mutlaka paylaşın ki daha çok istifade edelim..

Soğuk kış geceleri için muhteşem öneriler olduğunu düşünüyorum ayrıca,aklımızın bir köşesi dışında buralarda da gözümüzün önünde dursun ara ara açıp açıp bakalım :)

İyi okumalar ve iyi seyirler dilerim..

Sevgili Handan

Geçen haftasonu ani bir karar ve daha evvelinde bir kaç kez sözü geçen ''O balkonda çay içmek istiyorum Handan!'' sözümü gerçekleştirmek üzere kendimi İstanbul'da buldum..Devasa şehre büyüttüğüm sevgimin daha da büyüdüğünü ve hatta yaşıma göre sevildiğini,durumum veya dönem ne olursa olsun beni etkilemeyi başardığını hayretle fark ettim..

Sırların ve meydana saçtıklarınla bir kez daha yollarında yürüdüm İstanbul..güzel bir insanı görmek vesile oldu bir çok şeye ve sen her zamanki gibi nasıl da güçlü nasıl da rengarenktin öyle :)

Arkadaşım gibi..!

Handan'a ulaşmak adına bir çok vasita kullanmam gerekti,pişman değilim asla..kalabalık hakkında hızlı akan gün hakkında yazmanın sırası değil her ne kadar söylenecek çok şey olsa da şimdiki konu ve aslolan Handanla buluşmamız ve onun şirin balkonittosu!

Buluştuğumuz andan itibaren kendisi de dediği gibi sanki sürekli vakit geçirmiş iki insan kadar rahat ve samimiydik..

Blog arkadaşlığı :) ne kadar güzel bir nimet.!

Evine ulaşır ulaşmaz çaylarımızı yudumlamaya başladık.

Bakın,burada..bu kapıdan güzel bir yere geçiyorsunuz..Handan'ın güzel içimli bardaklarından mis gibi çayınızı içerken kendinizi Ege'nin bir tatil köyünde hissediyorsunuz..

Rengarenk sakin,çocuk sesleri de bu güzel anlara hayat aşılayan süsler niteliğinde..

Bakmalara da oturmalara da doyamadım ki Handan..ama uzun kalamazdım..herşeye rağmen çok güzel bir gündü..

Kendisi bir başka evi bir başka yaşadığı yer bir başka güzel..ve öyle güzel ki,insan dış dünyayı o acımasız hızlı yaşamı ve yüksek beklentileri unutuyor nerdeyse..

Sadece huzur unutturabilir onları çünkü..keyif aldım..mutlu oldum bu küçük balkonda..dünya tatlısı sakin sakin anlatımı ve dingin duruşlu Handanım ise çok misafirperverdi bununla beraber kendimi çok rahat hissettirdi..

Çok çok teşekkür ediyorum canım!..

Bakın,ne kadar güzel serpiştirmiş içindeki sevgiyi,oraya buraya ve sadece balkonunda değil evin bir çok yerinde sevgi dolu bir insanın izlerini görüyorsunuz.

Gecesi de mutlaka çok güzel olurdu buranın..Huzurlu afiyetle güzel günler geçirmelerini diliyorum..

Handan ''İstanbul'da da bloggerlerin buluşması gerek''demişti..evet!

Neden olmuyor neden buluşmuyoruz ki..

Sanalda tanıdığımız ve lakin hiç de sanal olmayan arkadaşlıklar kurup yakınlaştığımız insanlarla fiziken de buluşmak hoş olmaz mıydı?

İstanbul bloggerleri neden harekete geçmiyorsunuz?!

Kaç çay içtik biz Handan?

Saymadım,hatırlamıyorum..hava da biraz serindi sürekli tazelendi çaylar..sohbete yakışmıştı çayın rengi çünkü :)

Akşama yakın yollara düştüm,yalnız bırakmadı sağ olsun..Karşıya kadar benimle geldi,ne kadar keyif aldım varlığından dostluğundan bir bilsen..

Tatlı kadın!:.yine görüşeceğiz mutlaka..

Mutlaka!

Otogara geldiğimde bir anıyı daha koydum heybeme..bir güzel gün bu kadar kısacık olmasına rağmen hayat boyunca sevgiyle hatırlatacak kendini mutlaka..

Değil mi öyle?

Teşekkür etmem gerek..Önce Rabbime nasip edip bir araya getirdiği için,sonra sana Handan güzel misafirperverliğin ve dostuluğun için,bu koca şehirde seninki gibi tatlı bir yuva ve insanın varlığını bilmek bile içimi ısıtıyor en sıcak renklere boyuyor inanki..

İstanbul'u daha çok sevmem için bir neden de sen oldun Handan!..tekrar tekrar teşekkür ederim ve dediğimi asla unutma.

Seni mutlaka mutlaka bekliyorum!

Sınırdan alırım kız seni ;) başka gelmek isteyen varsa çekinmesin hemen ses etsin :)

Sevgilerimle!