Film:Kapı

Kimimiz sahip olduğu veya olamadığı baba veya anneyi kimimiz gidip de görmek istediği uzak bir yerleri,kimimiz yaşamak istediği içinde kor olan bir hayatın önizlemesini,hayatın dolambaçlı yollarını veya kaderin bazen insanlar üzerindeki ağır veya yaralayıcı darbeleri görebileceği bir film bu.

Benim açımdan tabi.

İnsanoğlunun değerleri,kendisi için önemli veya olmazsa olmazların üzerindeki etkileri,kültürün yetiştirme tarzındaki etkisini de görebileceği bir film..

Dram.

Kadir İnanır'ın hakkını verdiği bir yapım.Ağlattı ve düşündürdü haliyle..

YouTube'da mevcut,izlemek için linki yazımın sonuna ekleyeceğim.

Temiz bir film,ahlaksızlık yok,müstehcenlik yok,yaşları çok küçük (7 yaş ve altı) çocuklar ile de rahatlıkla izlenebilecek bir film.

Filmden bir kaç kare de eklemek istiyorum.

Tavsiyemdir.

Kapı Filmi izlemek için TIKLAYIN

İyi seyirler dilerim♡

Mavi ve Ben

İnsanın ruhu geniştir,renksizdir,kokusuzdur belki ama zaman zaman bulunduğu ortamın şeklini alabiliyor.

Bazen de,her hangi bir kalıba sığması imkansız gibi bir şey oluyor,bu gibi durumlarda kendini sığdırabileceği bambaşka alemler inşa ediyor.

Şu anki ben veya bugünkü beni ciddi oranda inşa etmiş olan faktör şüphesiz ki doğadır.Çocukluğumdan beri beni içine bir şekilde çekmeyi başarmıştır her zaman.

Doğa gibi dost yoktur gözümde,her değişimiyle etkisi altına girmek bana inanılmaz keyif vermiştir her zaman.

Sürekli bir aşkın kollarında bulunmak gibi bir hissiyat içindeyim.Bazen mavilere aşığım bazen yeşillere.Bazen toprağa bazen gökyüzüne,yağmura kara sıcağa soğuğa..rüzgar ile henüz barışamadım desem yeridirancak gücünü ve güzelliğini inkar edemem.

Allah'ın ayetleri o kadar çok ki,saymak hiç bir insanın başarabileceği bir şey söz konusu bile olamaz.Akıl almaz bir durum olmasına rağmen gördüklerimin sadece bir numune veya bir demodan farksız olduğunu bilmek hayretimi dehşet oranda artırmaya yetiyor.

Doyamayacağım doğaya.Anlatamayacağım,ifade etmekte daima zorluk çekeceğim biliyorum..

Şimdilerde sürekli mavilerde ve maviliklerdeyim..

Görsel paylaşımlarım yanısıra buraya aktaramadığım çok sayıda videolarım da mevcut ancak henüz nasıl bir şekilde paylaşacağıma dair henüz karar vermiş değilim..

Yıllardır bu blogda paylaştığım kameramın objektifleri dahi her biri ağır hasara uğradığını açıkçası kırıldığını da belirtmeden geçemeyeceğim.

Kalbim yara almışcasına üzüldüğüm bir şeydir bu üzerinde durmaktan itina ile çekiniyorum.Bir uzvum kesilmiş gibi bir şey,canımı yakan bir şey.

Burdaki görselelrin bir kısmı yedek kameram ile çekildi bir kısmı da yine cep telefonum ile..Aslolan o anki duygularımı öyle ya da böyle yansıtmak eski kameranı o kadar da düşünme dercesine ve buna kendimi ikna etmek istercesine çektim fotoğrafları.

Aslolan duyguyu karşıya geçirmek veya o anki hissiyatımı ifade etmek deyip avutuyorum kendimi ama hüznüm henüz hafiflemiş değil..

İstediğim kadar yaklaşamıyorum bazı bitkilere,kuşlaraiağaçlara veya tomurcuklara..olduğu kadar olsun diyorum,fotoğraf çekmenin bana verdiği hazzı söndürmemek ve bazı anları ölümsüleştirmek adına çekmelisin diyorum etkilendiğin her kareyi..

Çektim bu yüzden bazen yedek kameram ile bazen cep telefonumla ve zannediyorum ki hep çekeceğim..

Doğadayken yalnızlık olmaz ya da öyle duru bir yalnızlık olur ki,kaliteli yalnızlıktan bahseden herkese hak verdiğim çok olmuştur..

Allah'ın ayetleri içinde kendimim de bir ayet olduğum gerçeğini algıladığım çok olmuştur ve bundan dolayı büyük haz ve derin bir şükür hissediyorum.

Dengesizlik söz konusu değil..herşey belirli ölçüde yaratılmıştır bak..ne su haddini aşıyor ne de sazlıklar..ne de etrafta uçuşan kuşlar..sen de aşma diye telkin ediyorum kendimi.

Defalarca aynı yere gitsem,aynı taşın üzerinde otursam bile her seferinde yeni bir şeyler veya daha evvel gördüklerimden çok farklı şeyler göreceğimden eminim..

Bazen bir kitap eşlik ediyor bazen sevdiğim müzik eşliğinde alemlerin içindeki alemlerden geçiyorum..sözlü şarkılar nerdeyse hiç yok artık hayatımda,sözlü müziklerin benzersiz bir manipülasyon şekli olduğuna inanıyorum artık,dinlememeye çalışıyorum.

Denizi dinlemek inanılmaz iyi gelmeye başladı..Buradaki gibi mesela..

Burası yeni keşiflerimden..terk edilmiş denize sıfır bir işletmenin arta kalanları içinde sayısız düşüncelerle doldurduğum bir mekan..

Kısacık bi videosu da var BURADA

''Tefekkür ve yürüyüş,insanın kendi nefsi ve yaratılış amacını anlamak için gösterdiği çabadır.Bunun sonucunda ise,Allah'ın yarattığı evrendeki gerçeklikler ve bunlar arasındaki ilişkiler hakkında bilgi edinmek daha kolaylaşır.
Çünkü yürümek şifadır.''

İbni Sina

Sevgilerimle♡..

Azıcık Kar Azıcık Kış

 

Kar aşığı kış aşığı soğuk kaçağı bir insanım..mevsimlerden kış başımın tacıdır gönlümün baharıdır her zaman..yoğun kar yağışı olmayan bir yerdeyim ne zamandır ama karsız da kalmıyorum hamdolsun..

Fotoğraflar iki ayrı günde çekildi,yayın sonuna da çektiğim kısacık fakat masalımsı bir videonun linkini de ekledim..

Çok fazla yazı eklemeden fotoğrafları görmenizi ve onları kendi içinizde yorumlamanızı istiyorum.Sesli olarak da yorumlarsanız mest olurum.

Duygu ve düşüncelerimi yazarak sizi manipüle etmiş gibi olmayayım bu sefer:)

Masalımsı short BURADA :)

..ve seni sevmeye devam ediyorum.

Kar taneleri adedince,kuşların kanat çırpmaları adedince,alem üzerindeki canlıların nefesi adedince..

..içim içim içimce.

Sevgilerimle❣

Okuyalım:Zamanı Durdurmanın Yolları

 

Bazı kitapların isimleri çok iddialı olur,beklenti içine sokar insanı,kapakta geçen bu iddia kitabın neresinde yer alır acaba diye sorgulamaya başlarsın hani.

Zamanı Durdurmanın Yolları kitabı elime ulaştığında ''yazar oldukça iddialı bir başlık seçmiş'' demeden edemedim.

Kim bulabilmiş ki zamanı durdurmanın yolunu ve lakin bulmuş olsa bile böyle bir kitap aracılığı ile dünya ile paylaşacak kadar iyi cömert biri olabilir miydi sorusu dolaştı kafamda.

Matt Haig daha evvel okumadığım ve yabancısı olduğum bir yazardı ancak hediye olarak bir kaç kitabı elime ulaşınca ve son zamanlarda rağbet gören bir yazar olduğunu öğrenince ''neden olmasın'' dedim.

Ve okudum,haftalarca nereye gittiysem götürdüm,kitabın hikayesi yavaş yavaş derinliklere ve zamanın içine çekmeye başladı..

Kâh günümüze kâh daha eski dönemler arasında ölümsüzlük ile cebelleşen bir adamın hikayesini anlatıyordu.Bir çok anlamda da yavaş yavaş farkındalığı işliyordu.

Sonuç itibari ile sevdim kitabı ve aslında yazarın ne anlatmak istediğini zannediyorum ki anladım..diğer eserlerine de göz atınca özellikle de Yaşama Tutunmak İçin Nedenler kitabı ile benzer durumlardan geçiş dönemime denk gelmesinin ardından Zamanı Durdurmanın Yolları kitabın herkesin kitaplığında yer alabilecek türden bir kitap olduğuna ikna oldum..

Okumanızı öneririm..zamanı durdurmayı başaramayabiliriz belki ama zamanı genişletebilir,derinleştirebilir ve özümüze de ruhumuza da tatmin edici cevaplar bulabiliriz diye düşünüyorum çünkü asıl olay zamanı durdurmak değil,içinden geçip arkamıza bakınca elimizde nelerin kaldığını ruhumuzdaki izleri ve değişiklikler ile devam etmenin güzelliğinin zamanı durdurmaktan çok daha kıymetli olduğunu görebiliriz..

Tadımlık alıntılar ekledim..kitabın tadına bu şekilde bakabilirsiniz ancak tadına varmak için kendisini okumanızı tavsiye ediyorum..

Gerçeğin söylemem gerektiği kadarını değil, cüret edebildiğim kadarını söylüyorum ve yaşlandıkça cüretim artıyor.


Ölmek nasıl bir ansa yaşamak da bir an. Gözlerini kapar ve bütün gereksiz korkuların çözülüp gitmesine izin verirsin. Sonra korkudan muaf olan bu yeni varoluş halinde kendine sorarsın: Ben kimim? Şüpheler olmadan yaşayabilseydim neler yapardım? Haksızlığa uğrama korkusu olmadan yaşayabilseydim? Acıdan korkmadan sevebilseydim? Yarın o tadı nasıl özleyeceğimi düşünmeden bugünün tadını çıkarabilseydim? Zamanın geçişinden ve sevdiklerimi benden çalabileceğinden korkmamış olsaydım? Evet. Ne yapardım? Kimleri umursardım? Ne için savaşırdım? Hangi yollarda yürürdüm? Nelerden haz alırdım? İçimdeki hangi gizemleri çözerdim? Kısacası nasıl yaşardım?



Dünyada derdi tasası olan tek insan sen değilsin. Acılarını birer hazineymiş gibi içinde saklama


Gemilerin sonunda durmaları gerekir. Bir rıhtıma, limana, bilinen ya da bilinmeyen bir varış yerine ulaşmaları gerekir. Bir yere varıp orada durmaları gerekir. Yoksa gemi olmalarının ne anlamı kalır? Hayatımda birçok farklı kişiliğe, birçok farklı role büründüm. Bir kişi değilim. Tek bedene toplanmış bir kalabalığım.



Herkes kendi görüş mesafesini dünyanın sınırları zanneder.


Bugünlerde zamanın bir silah olduğunu fark ediyorum.İnsanları beklemek zorunda kalmaktan daha çok güçsüzleştiren başka bişey yok.


Burnunun dibinde bir dalga varken korkuyu boş vermek zorundasın.

Gökdelenler

Şiirleri

Yan yatırdığınızda

Çok

Uzaklardan görünen

Minyatür

Şehirlere

Benzemeleri

Ne hoş.

Sözcüklerden

Yapılmış

Gökdelenlere

 

Giderayak..

Kendi gece alemimden bir kare ve onu bir tık derinleştiren bir şarkı ile veda etmek istiyorum.

❥Sevgilerimle..

2023 Milyon Güzellik ve Depresyon

 

Doya doya iliğime kadar işleyen,yaşarken her evresini gözlemleyerek bazen kontrolu kaybederek,normal davranmak için çok ciddi çaba sarf ederek geçti 2023 yılı.

Ne umutlarla bekliyordum kendisini oysa.

Fos çıktı.

Depresyonun dibine ulaştım ve tekrar yüzeye çıktım.

Wow..

Nasıl bir yıldın sen be mübarek.Güzellikleri gözümü geçtim tencereme kadar soktun doldurdun ama tadını alamadım..ne yaman bir yıldın gerçekten..büyüdüm de bir yandan.

Kırklı yılların kamçılayıcı eğitiminin dibine de vurmuş oldum böylece.

Çevremdeki insanların sayısı azadlıigelenler oldu gidenler oldu,geçtim bunları.

Kendimi bu kadar yakından görmenin ürkütücü gerçeği ile yüzleşmenin zirvesinde kaldım aylarca üstelik.

Tavsiye eder miyim bilmem..Şahsen çok korktum.

Nefsimden.

2024 daha tatlı görünüyor gözüme,bi sıcaklığı var sanki..kimbilir belki de farkındalıktan dolayı böyle düşünüyorum.

Farkındalık ki çağımızın da uyuşturularından biridir diyor Sinan Canan..demesen mi böyle şeyler be abi?

Biz bu farkındalığı marifet sanıyoruz da o bakımdan şeettim..

Fotoğrafları derlerken şaşırdım kaldım..hem depresyonda olup hep de bu kadar güzelliğin içinden geçmek nasıl bir şeydir Allah aşkına..

Ömrü hayatımda gördüğüm en büyüleyici gün batımını hiç ummadığım bir yerde yaşadım..etkisi sürüyor hala..

Gördüğüm her gül gerçekti.

Fotoğraflar telefonumla çekildi,aktarma esnasında çözünürlükleri azaldı,renkleri aşındı biraz ama güzelliğinden hiç bir şey kaybetmediler.

Rengine bayılarak aldığım bu fincan ikili olarak satıştaydı,inanılmaz nazar çektiler ikisi de kırılıp gitti.

Yaz gecelerin efsaneydi 2023..

Tadına doyamadım.

Düğünlere de gittim.

Sayısız gün doğumuna şahit oldum,bir çok şehirden üstelik.

Hamak kuranlara da şahit oldum,özendim/beğendim.

Depresyondaydım.

Kusur değil günah değil.

Herkesin başına gelebilir.

Hayat devam ediyor modu mecburen:on.

Geçmiyordu,bazen yollar kısalıyor bazen dolambaçlı olup çok çok uzuyordu,içim telekomünikasyon dolabı gibiydi,hangi kablo nereden çıkmıştı hangi ampül neden ne için yanıyordu,ibareler ne anlama geliyordu anlamak imkansızdı..sebebi nedeni bilmeme rağmen elimde kalan bu karmaşık durumu,bu akıl almaz kördüğümü çözmek gücümün ötesinde bir şeydi..bir ucunu bulsam çözeceğim oysa,bir ibare yansa o yolu takip edeceğim oysa ama renkler de şekiller de artık karışmış anlamını bile yitirmişti..

Depresyon böyle bir şeydi işte..neyi nasıl nereye koyacağını bilmemek gibi..ve hatta neden koyman gerektiğini unutmak gibi bir şey..

Çok gezdim,araba ile uzun uzun yollar gittim,kaç depo benzin harcadım Allah bilir..sürekli doğaya kaçtım,dost dediklerime de uzun uzadıya anlattım gayret gösterdik çözmeye çalıştık,başarılı olamadık..Çok şirin otellerin resimlerini çektim,bu şirin otellerin içinde kaldıktan sonra üstelik.

Çözemedik,çözemedim..olmuyorsa kes dedim,çözülmüyorsa bitir dedim bazı şeyleri..gücümüzün ötesinde bir gücün varlığına inanıyorum..olmuyor bazen,ne kadar çabalasan da olmuyor bazen..

Nasip..

Nasip kavramını öğrendim sonra..nasipten öteye gidilemeyeceğini kabullendim..

Yaz kış denize gittim.Sürekli buralardaydım,kahvem manzara ve içine düştüğüm durum..

Çalışıyordum da bir yandan..olmaya oldurmaya çalışııyorum,iş ortamı gergin baskı ve stres dolu..durumumla örtüşmüyor yardımcı olmuyordu ama çalışıyordum,sırf kendimi meşgul etmek için belki de belki de çabamın vucüt bulduğunu kendime göstermek için..

Tüm bunlar yaşanırkenkKağıt kalem aldım,yazdım çizdim sildim,vefasızlıkla suçlandım,hayırsızlıkla suçlandım.Arkasını arayamadım.Yorulduğumu fark ettim,daha fazla kendime yüklenmedim bir daha kimseye içimi açmama kararı aldım ve sustum.Ne olduysa ne yaşandıysa topyekün kabullendim.

Farklı bir yol çizmeye çalıştım,çok ciddi emek harcadım bu yönde,çok uğraştım çok çabaladım NASİP setine tosladım.

Sonuç olarak 2023'ü bir cümleye sığdırdım:

KABULLENME

''Acıtan aynı zamanda da iyileştiren bir durumdur''kabullenmek lazım..

Sevgilerimle..