Küsüyorum

Ne zaman bir dal buğday görsem

Kalbimin sancısını hissederim derinden.

Bir kimsenin turuncu özlemi

Güneşte yıkanan hasreti olmadığım için

İçin için,için için sabahın ilk yakıcı ışınlarına

Sitemler takıp güne küsüyorum

Kalbimdeki yaylaların yılkı atlarına

Mart ayının az ötesinde açan kayısı ağaçlarına

Dallar dolusu aşk yapraklarına

Uzanamayan ellere görmeyen parmak uçlarına küsüyorum

Dalgıcın kokulardan uzak oluşu

Gözlerindeki sarhoşluğa engel olmuyor

Denizdeki karanlıkların soğuğu

Dalgaların kıyıyı bulmasına engel olmuyor

Küsüyorum

Kalbimin sahnesine çıkmadığın için

Günler haftalar aylar ve yıllarca

Gözlerimi diktim şehrin her yönüne

Gelmedin hiç bir yandan seni göremedim

Son görüntü olarak seni alsam dünyaya veda ederken

Varlığını bildiren Rabbe bir de bunun için şükretsem

Olmasak da bir öte alemde

Ben onu gördüm,bildim Rabbim..

Diyebileyim..