Okuyalım:Uçurtma Avcısı

Duyguyu kaleme kalemi duyguya aktarmanın adı yazarlıktır diye bilinenin aksine bazı kalemler duyguların yattığı yere de dokunuyor yani yüreğe..duyguların meskenine kalemiyle inebilen insan yazarlıktan öte bir şeydir ve yazabilme yeteneğinin daha büyük bir gücü olduğunu görebilir insan böylece.

Böyle bir yeteneğe sahip olan insanın vazifesi büyüktür.Her insan yazamaz her insan aktaramaz belki ama her insan hayal edebilir,kalbinde olmasa da ya vicdanında ya hayalinde bir çok şeyi canlandırıp o hayalin içine girip dolaşabilir kendini kahramanların yerine koyup gözyaşı bile dökebilir.

Anlamıyor,surat asınca yüzündeki kırışıklıklar derinleşiyor.Boğazım yanıyor,ter gözlerime batıyor;aldığım her nefes kızgın bir alev;galiba ağlıyorum.Bir daha soruyorum.Yalvarıyorum.Sonunda polis kıbleyi gösteriyor.
Geçici seccademi yere serip diz çöküyorum,alnımı yere dayıyorum;gözyaşlarım çarşafı ıslatıyor.Yüzüm batıya dönük.Sonra,on beş yıldır namaz kılmadığımı anımsıyorum.Duaları çoktan unutmuşum.Lâ ilahe il Allah,Muhammed ü resul Allah.Allah'tan başka Tanrı yoktur Muhammed de onun elçisidir.Artık Baba'nın yanıldığını görebiliyorum;bir Allah var,her zaman da vardı.O'nu burada,bu umutsuz,yılgın koridordaki insanların gözlerinde görebiliyorum.Burası Allah'ın gerçek evi;O'nu kaybedenler O'nu yine burada bulabilir.-göz kamaştırıcı ışıkları,göğe yükselen minareleriyle o beyaz camide değil.Allah var,olmalı.Şimdi dua edecek,O'na yakaracağım;bunca yıldır O'nu ihmal ettiğim,yalan söylediğim,ihanet ettiğim,hiçbir cezayauğramadan,özgürce günah işlediğim için..bir de O'na,bunca zaman görmezden gelip şimdi sıkışınca,sırf ihtiyaçtan başvurduğum için beni bağışlamasını isteyeceğim.Kitabın söylediği kadar merhametli,verici ve rahim olduğu için O'na yalvardığımı açıklayacağım.
Başımı eğiyor,yeri öpüyor,söz veriyorum:Zekât vereceğim,namaz kılacağım,Ramazan'da oruç tutacağım,Ramazan bittikten sonra da orucu sürdüreceğim.Kutsal kitabındaki hiçbir sözü unutmayacak,çöldeki o boğucu kente,hacca gidecek,Kâbe'nin karşısında diz çökeceğim.
Bütün bunları eksiksiz yapacak,bugünden başlayarak her gün O'nu düşüneceğim.Yeter ki duamı kabul etsin,şu tek arzumu yerine getirsin:Hasan'ın kanı ellerime bulaştı;oğlunun kanıın da bulaşmaması için Sana yalvarıyorum.
Birinin içli içli ağladığını duyuyorum;bu,benim.
Dudaklarım,yanaklarımdan süzülen yaşlar yüzünden tuzlu.Koridordaki bütün gözler üzerimde,hissediyorum ama kıbleye doğru eğilmeyi sürdürüyorum.
Dua ediyorum.Korktuğumun başıma gelmemesi,günahlarımın bedelini,bunu hiç hak etmeyenler aracılığıyla ödememek için Allah'a yalvarıyorum.

Sürükleyici bir o kadar da acı bir konusu olan Uçurtma Avcısını bitirdiğimde gözbebeklerimde beklemede olan yaşlarım birden boşalıverdi.
Çocukların dünyasını zevk için zarara uğratan veya nefsâni duyguları için yerle bir edenlerden bir kez daha nefret ettim aynı zamanda dostluğun,saf sevginin hayatımız boyunca bizi nasıl etkilediğini nasıl sürekli en küçük kararlarımızda bile şekillendirmeye devam ettiğini düşündüm.Çocukluğun saflığını benzersizliğini ve daha buraya ifade etmekte zorluk çektiğim binlerce duygusunu akıcı ve etkileyici bir dille kağıt üzerinde okumak neden bu kitabı okumamız gerektiğini de hatırlatmış oldu..
Birilerinin gerçeği birlerinin hayallerine gölge düşürüyor olabilir ama hayat tam da böyle bir şeydir işte,dedirtti.

UÇURTMA AVCISI  KİTABINDAN ALINTILAR

-Her kadının bir kocaya ihtiyacı vardı.
Bu,içindeki şarkıyı susturan biri olsa bile.

-Yaşam bir trendir,atla!

-Yeniden iyi biri olmak mümkündür.

-Vicdanı olmayan ,iyiliği bilmeyen bir insan acı da çekemez.

-Çocukların dehsetle baş etme yöntemi budur:uyuyakalmak.

En büyük hayaller en büyük yalanlar en büyük acıların olabildiğince itina ile gizlendiği bu devirde sarsıcı uyandırıcı etkiye sahip bir kitaptır Uçurtma Avcısı..
Tavsiye ederim..

Sevgilerimle,hayırlı Cumalar.