8 Kasım 2017 Çarşamba

Yuvada İlk Gün-Herşey Yerinde Güzeldir(Kindergarten)


Her çiçek doğal ortamında her insan doğduğu ülkesinde güzeldir..
Herşey yerinde güzeldir..

Başka bir yeri yurt etmek zordur,üç yılımı aldı kendimi toparlamak..dünyalar serilse de ayaklarına sevemiyorsun sevsen bile içine sindiremiyorsun hep bir çekingenlik hep bir kendini kasma durumları.
Birisi uyarır ağırına gider birisi tepki gösterir kalbin kırılır,emanet gibisindir..sesin yükselemiyor yükselse bile işitilmiyor veya anında kesiliyor.

Burası sana ait değil senin değildir sen yabancısın diye haykıran durumlar var olur ve sen ne olursan ol ne biliyorsan bil değeri kalmıyor insanların gözünde..

Kızım yuvaya başladığında ilk hafta yanında istediğim kadar kalabileceğimi söylemişlerdi,ne kızım ne ben Almanca bilmiyoruz,aylarca beklediğimiz mektup geldi kızımın okula gideceği ilk gün de geldi..sabah hazırlanıp okula gittik,öğretmen ile kısa bir konuşma yaptık,diyalog çok kısaydı öğretmenin gözünde ışık yok yüzünde alelacele seçtiği bir gülümseme modeli takılıydı.

Sınıfta küçük masalar küçük sandalyeler,kızım nasıl heyecanlı nasıl sevinçli..çocuk dolu bir ortam rengarenk bir ortam pencereler duvar boyu dışarısı görünüyor dışarısı yemyeşil.
Masanın birine oturduk,öğretmen diğer çocuklarla ilgileniyordu sabahın ilk saatleriydi elbette bize öncelik tanıyacak değidli diye düşündüm,oturduk.Öğretmenin kızımı tanıştıracağını diğer çocukları da tanıştıracağını sanmıştım.
Yabancışlık çekmemesi için ortama daha kolay adapte olması için bir şeyler yapacağını düşünmüştüm..hiç birini yapmadı..

Yanımıza geldi oyuncak alıp oynayabileceğini söyledi,kızım çekine çekine masanın üzerinde duran boya kalemlerinden bir kalem boş bir kağıt aldı ve boyamaya başladı,dizlerim titriyor kasılıyorum,minicik küçücük bir sandalye kadar yer kaplıyorum ama varlığımın huzursuzluk verdiğini hissediyorum,fazlalık olduğumu hissediyorum,nerelerden gelmeleri duyar gibi oluyorum.

Öğretmenin iç sesi içsesimle çarpışıyor,iç sesim bile kendini savunamıyor en azından bir açıklama yapamıyor..hanfendi bizimde dilimiz var adetlerimiz var yollarımız yordamılarımız var diyemedi içsesim.
İçsesim bile kabuğuna çekildi,içsesin kabuğu nedir onu da bilmiyorum kızım bişeyler çiziyor benim içim kat kat katlanıyor beynim toplanıyor,büzülüyor,90 derecede yıkanmış ipek şal gibiyim her tarafım kırış kırış oluyor..

Bir kaç saatimiz böyle geçti boyayarak çizerek,diğer çocuklarda da bir tutukluk bir mesafe..öğretmen bizden uzak biz ona yaklaşamıyoruz kızım sonunda anne sen git eve dedi..

Oyun hamuru gördü hamurlarla oynayacağını söyledi,istersen benimle gel dedim gelmek istemedi.
Kalacağım anne,dedi..

Kal kızım dedim..Öptüm kokladım bir daha görmeyecekmişim gibi.
Bütün şefkatimin bütün sevgimin ona güç olarak geçmesini dileyerek öptüm,bütün hücrelerini tek tek sevdiğimi hissettirerek sımsıkı sarıldım ve kalktım.
Ayrı bir masaya oturdu yanına kimse gitmedi yanında kisme yoktu,onlarca çocuk içinde tek başınaydı kisme ona hoşgeldin demedi kızım da kendine oyun bulmuş kalacağını söylüyor bana.
Kendine yer edinmek istercesine bir şekilde üstesinden geleceğim dert etme dercesine..

Öğretmenle yine kısa bir diyalog kurduktan sonra sınıftan çıktım,bacaklarım tutulmuş dizlerim titriyor nerdeyse uyuşmuş.Bahçe kapısından çıkıyorum eski hayatımdan çıkar gibi kapıyı usulca çekiyorum ama içimden tüm kapıları çarpıyorum tekmeliyorum her birini her düzeni her sistemi,içim paramparça.


Dilim var dil değil,yerim var yer değil,gövdem var ama bu sanki insan  gövdesi değil..böyle bir yürekle geçiyorum okulun daracık sokağından okulda kalan kızımı düşünüyorum benden daha olgun davrandığını görüyorum ellerim titriyor yüreğim binbir parça olmuş,dilsizim,renksizim,vatansızım..şeffaf gözyaşları akıtıyorum canım yanıyor ama haykıramıyorum bağıramıyorum dilim yok yağmur başlamış ıslanıyorum.
İçimde kıyametler kopuyor ''benim de dilim var'' diye bağırasım var,tüm ağaçları kökünden sökesim var,göğsümü yarasım içimdeki bu kara dumanı dışarıya atmak için herşeyi göze alasım var ama yapamıyorum çünkü dilim yok Almancam yok konuşamıyorum,..



Kiremithanem
Kiremithanem

”Bu Dünyada Çiçeklere Bakmak İçin Cehennemin Çatısında Yürüyoruz,Haydi Gelin,Çatıya Çıkalım!”

19 yorum:

  1. Canım Kardeşim gözlerim dolarak okudum yazınızı keşke sana sarılabilsem tıpkı kızına sarıldığın gibi seni çok iyi anlıyorum rabbim yardımcın olsun inşallah kızçene rabbim görünmez boyalar görünmez şirinlikler versin çocuklar onunla oynamak için can atsın inşallah kırık yüreğinden öperim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazımda hatalarım olabilir yazarken o gün bir kez daha yaşar gibi oldum,unutulmuyor.
      Allah razı olsun bilmukabele şimdi iki yıl sonra herşey çok farklı tabii Rabbim tüm çocuklara neşe ve huzur versin inşallah.

      Sil
  2. Merhaba..
    Anlattıklarınıza üzüldüm,canım yandı.Ama bir yandan da kızınızı düşündüm. Evet onun açısından zor bir başlangıç olsa da (güçlü bir kişiliği var var gibi görünüyor).Bu onu daha da güçlü yapacaktır.Bu yeni dünya onda yeni ufuklar açacaktır inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah..gönderdi beni ve ben herkesten daha zayıf kaldım sanki orada🙈
      Çocuklar bazen inanılmaz bir tavır sergiliyor bu da onları muhteşem yapıyor.
      Empati kurdunuz yüreğinizden öperim Allah razı olsun.

      Sil
  3. İlk cümle bile tek başına müthiş bir yazı :)))

    YanıtlaSil
  4. Merhaba, blogunuzu yeni keşfettim ve hemen takibe aldım :) Yazınız çok güzel olmuş, çok içten. Ben de kendi bloguma beklerim :)
    gulmekicinagla.blogspot.com.tr

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba sevgili Deep,hoşgeldin mutlu ettin yorumun ve ziyaretin için teşekkür ederim ayrıca..ziyaretine geliyorum hemen..görüşmek üzere.

      Sil
  5. Ne güzel bir yazı olmuş, emeğinize sağlık :)

    YanıtlaSil
  6. Oyyy😔kucakliyorum sizi ve yavrunuzu💕her şey güzel olsun inşallah 🙏

    YanıtlaSil
  7. İnsan hayatındaki en küçük bir değişiklikten bile etkilenirken yeni yerler,yeni insanlar hele de yabancı bir ülkede çok zor. Ancak zaman her şeyin ilacı. Bu aidiyetsizlik duygusu zamanla daha az acıtacak yüreğinizi inşallah. Kızınız çok güçlü siz de onun annesisiniz o güç sizde de vardır eminim. Daha güzel,daha huzurlu günleriniz olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zamanla sevebileceğimiz şeyler oluyor..insanlar yerler nimetler..
      Hamdolsun o günler mazide kaldı diyebilirim ama unutulmuyor.
      Büyük bir değişimdi..Rabbim hepimizin gücünü artırsın inşallah güzel günlerimiz olsun hep beraber her iki cihanda inşallah,teşekkür ederim.

      Sil
  8. Son gunlerde geceleri bu konuyu dusunmekten uyuyamiyorum.Daha demin yazina yorum yaptim tam sitenden cikicaktim ki yazi basligini gordum.
    Korkuyorum...Evladima yetememekten,istedigi gibi donanimli bir anne olamamaktan cok korkuyorum.Ozguveni eksik bir cocuk olsun istemiyorum.Almanya'dan nefret etme sebeplerim git gide yukseliyor sanki.Alamiyorum önunu...
    Ah be kiremithanem naptin sen!😢

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evvela şunu bil ki o çocuk senin gibi bir anne ile özgüveni yüksek bir çocuk olacak hem de çok eminim yuvaya gelince şu anda o günleri hatırlayınca kendime kızıyorum.
      Kendin ol Büşra çocuğunun yanında ol onun eksiği yok diğer çocuklardan farkı yok senin de bir dilin bir kültürün var bunu unutma.
      Başladığı zaman yanında kal ne kadar gerekirse göreceksin bak çocuklar çok güçlü bizden bile daha çok.
      Ben inanıyorum ki herşey çok güzel gelişecek ve evet katılmadan edemem bu Almanya hiç sevilmeyecek😇

      Sil
  9. Ben de ailevi sebeplerden dolayı çok şehir ve okul değiştirdim daha çok küçük yaşta. Okula ve çevreye alışmak çok zordu. Hem de aynı dili konuştuğumuz halde... Yaşadığınız zorlukları anlıyorum. İlk zamanlar zor olsa bile, insan zamanla her yere ve her şeye uyum sağlıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnsan doğduğu veya sevdiği çevreden kopmak istemiyor bence bu çok doğal sizin için ne denli zor olduğunu tahmin edebiliyorum tabii ki insan alışır insan çok şeye alışır.

      Sil
  10. 2sene önce aynen benim yaşadıklarımı yazmışsın canım :(O kadar zor ki ve o çaresizlik hissi yok mu.

    Çocuğuma çaktırmadan ağlamıştım.Allah hepimizin yardımcısı olsun..
    Yazdıkların gerçekler,doğrular ve burda yaşayanların alışmak zorunda olduğu şey....

    YanıtlaSil

Yorumunuz en kısa sürede sevgi ve alaka ile cevaplandırılacaktır.
Yorum yaptığınız için teşekkür ederim.